به نظر می رسد با همه ی تعاریفی که از جهانی شدن ارائه شده، تا کنون تعریف روشن و جامعی از آن ارئه نشده است. زیرا اولاً: این پدیده هنوز به حدّ تکامل نهایی خود نرسیده است. ثانیاً: هر کسی در مقام تعریف، بُعدی از ابعاد آن را بازگو کرده است.
در عین حال به برخی از تعاریف اشاره می کنیم:
1. برخی جهانی شدن را فرایندی اجتماعی می دانند که در آن قید و بند های جغرافیایی که بر روابط اجتماعی و فرهنگی سایه افکنده است از بین می رود.
2. برخی دیگر جهانی شدن را به معنای تشدید روابط اجتماعی در سرتاسر جهان می دانند که مکان های دور از هم را چنان به هم مرتبط می سازد که اتفاقات هر محل، زاده ی حوادثی است که کیلومتر ها دورتر به وقوع می پیوندد.
3. هاروی، جهانی شدن را در بردارنده ی دو مفهوم فشردگی زمان و مکان و کاهش فاصله ها تلقّی می کند.
منابع: کشور های در حال توسعه و سازمان جهانی تجارت - فصلنامه ی پژوهش و سنجش، شماره 25- جامعه شناسی سیاسی معاصر.
تا کنون بر حسب آنچه که عقول ما درک می کند اموری است: 
مطابق حدیثی فرمود: «انّی تارک فیکم خلیفتین کتاب الله حبل ممدود ما بین السماء و الارض، و عترتی اهل بیتی، و انهما لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض»؛ « همانا من دو جانشین را در میان شما می گذارم: کتاب خدا، ریسمان کشیده شد مابین آسمان و زمین یا مابین آسمان تا زمین، و عترتم اهل بیتم، و همانا این دو از یکدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض بر من وارد شوند.» 
