مصاحبه ی نویسنده وبلاگ با سایت کانون وبلاگ نویسان مذهبی

اطلاعیه ی کسب رتبه در مسابقه ی سایت وبلاگ نویسان مذهبی

اطلاعیه ی کسب رتبه در مسابقه ی کانون وبلاگ نویسان مذهبی، در سایت شبستان

نقد یکی از مطالب وبلاگ تخصصی مهدویت در سایت شبستان

دریافت قالب های حرفه ای و رایگان مخصوص پارسی بلاگ

حضرت با قطع نظر از زمینه سازی هایی که امامان قبل برای تثبیت مسأله ی ولادت و امامت و غیبت او داشتند، خود نیز به شخصه در این مسأله دخالت کرده و از راه های مختلف در صدد اثبات ولادت و امامت خود برآمدند.

اینک به برخی از این راه ها اشاره می کنیم:

1. حضرت کاری کردند که گروهی از بزرگان شیعه بتوانند به ملاقاتشان شرفیاب شوند.

2. در مواقع ضروری اقدام به انجام کرامت و معجزه می نمود. این معجزات بعضاً توسط سفیران و در برخی موارد نیز توسط خود حضرت انجام می گرفت.

3. خطّ خاصّ حضرت نیز از جمله قرائن و دلایلی بود که می توانست بر وجود امام عصر دلالت کند؛ زیرا این خط در زمان پدرش، امام عسکری بین مردم مأنوس بوده است، و لذا از جمله راه هایی بود که با رسیدن توقیعات از ناحیه ی مقدّسه، شیعیان به وجود امام زمان خود یقین و اطمینان پیدا می نمودند.

منبع: بحارالانوار، ج 51، ص 325، ح 44.

وظایف و محور کلّی فعالیت های نواب اربعه بدین قرار است:

1- زدودن شک و حیرت مردم درباره ی وجود امام مهدی
مهمترین وظیفه ای که نواب اربعه به ویژه سفیر اول یعنی عثمان بن سعید عَمری بر عهده داشت، این بود که برای شیعیان ثابت کند، امام عسکری فرزندی دارد که اکنون امام و او نایب خاص آن حضرت می باشد.

2- حفظ امام مهدی از راه پنهان داشتن نام و مکان حضرت
امام مهدی در توقیعی به محمد بن عثمان بن سعید عَمری بیان داشت که از ذکر نام و نشان آن حضرت خودداری کند و در جهت پنهان داشتن نام و مکان آن حضرت بکوشد.
ابوسهل نوبختی در جواب این سؤال که چرا تو سفیر ناحیه مقدسه نشدی؟ فرمود: «من نمی توانم مانند حسین بن روح سرّ نگهدار باشم».

3- سازماندهی و سرپرستی سازمان وکالت
از طریق این سازمان، شیعیان پرسش ها و شبهات دینی خود را با وکلا در میان می گذاشتند و آنان به واسطه ی سفیر از ناحیه ی مقدسه پاسخ را به شیعیان می رساندند، و نیز وجوه شرعی خود را به وکلا می دادند و وکلا آن را به مسئول سازمان تحویل می دادند.

4-پاسخ گویی به پرسش های فقهی و مشکلات عقیدتی
آنان گاهی پرسش های فقهی و مسائل مستحدثه شیعیان را به عرض امام مهدی می رساندند و پاسخ آن را دریافت و به شیعیان ابلاغ می کردند.

5- اخذ و توزیع اموال متعلق به امام مهدی
امام مهدی در روز بعد از رحلت امام حسن عسکری و یا در همان روز، بعد از مراسم خاک سپاری امام عسکری به هیئت قمی ها دستور داد که از این به بعد، اموال متعلق به آن حضرت را به وکیلش در بغداد (ابوعمرو، عثمان بن سعید عَمری) تحویل دهند.

6- مبارزه با غلات و مدعیان دروغین نیابت و بابیّت
در راستای همین وظیفه، در این دوره هفتاد ساله هر کسی که به دروغ ادعای بابیّت و وکالت نمود، مثل حلاج، شلمغانی و دیگران، با آنان به مبارزه برخاستند و از ناحیه ی مقدسه توقیعاتی به واسطه ی آنان صادر شد، و با روشن شدن ماهیّت آنان، شیعیان امامیه از این انحرافات مصون ماندند و به سفارت نواب اربعه و وکالت بیشتر اعتماد نمودند.

7- مبارزه با وکلای خائن
گاهی برخی از وکلا منحرف می شدند و از وظایف اصلی خود عدول می کردند. در این صورت مشکلاتی را برای سازمان مخفی وکالت به وجود می آوردند، و گاهی وجوه شرعی را نزد خود نگاه می داشتند، در این صورت نواب اربعه هر کدام به نوبه ی خود مسئولیت داشتند تا با آن وکیل خائن مبارزه کنند.

8- آماده سازی مردم برای پذیرش غیبت کبرا
این وظیفه بیش از همه بر دوش ابوالحسن علی بن محمد سمری، آخرین سفیر امام مهدی سنگینی داشت. از این رو امام مهدی از راه اعجاز به او کمک کرد و شش روز قبل از مرگش توقیعی صادر نمود و زمان دقیق وفات وی را بیان داشت تا اینکه حجت بر همگان تمام شود و اذهان، آماده پذیرش دوره دیگری از غیبت آن حضرت باشد.

منابع: الغیبة، طوسی، ص 222 و 240 / اعلام الوری، ص 452 / کمال الدین، ص 478

آری، از جمله موضوعاتی که قبل از ولادت امام مهدی اتفاق افتاد که آن را می توان زمینه ساز امامت حضرت مهدی در کودکی دانست، ولادت امام جواد و امام هادی است؛ زیرا امام جواد در هشت یا هفت سالگی، و امام هادی در سنّ شش سالگی به امامت رسیدند. و لذا بعد از آنکه شیعه به امامت این دو امام اعتقاد پیدا نمود، این مسئله زمینه ساز اعتقاد به امامت حضرت مهدی و رفع استبعاد از امامت او در سنین پتج سالگی شد.

موضوع غیبت امام تجربه جدیدی برای امّت بود، تجربه ای که به این مقدار از غیبت هرگز هیچ امّتی به چشم خود ندیده بود، لذا امّت و جامعه ی شیعی احتیاج مبرم به زمینه سازی برای ورود به آن داشت. به همین جهت اهل بیت (علیهم السلام) و حتی رسول خدا همگی به طور مکرّر به موضوع غیبت امام دوازدهم اشاره صریح داشته اند. همان گونه که غیبت صغرا قبل از شروع غیبت کبرا نیز به جهت زمینه سازی و ایجاد انس در بین مردم برای ورود به غیبت کبرا بوده است.

منبع: موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر عرفانی

یکی از سؤالاتی که در طول تاریخ عصر غیبت مطرح بوده و هست این است که چرا امام زمان غایب شد، و چرا ما با آن حضرت ارتباط نداریم؟

پاسخ: سؤاال مورد نظر را با بیان مقدماتی که خود آن ها ما را به نتیجه ی قطعی می رساند جواب خواهیم داد:

1. خداوند متعال در قرآن کریمش و نیز پیامبر اسلام خبر از پیروزی و غلبه ی دین اسلام بر جمیع ادیان در پایان تاریخ بشریّت داده است.

خداوند می فرماید: «هُوَ الَّذِی أَرسَلَ رَسُولَهُ بِالهُدی وَ دِینِ الحَقِّ لِیُظهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَو کَرِهَ المُشرِکُونَ»؛ «اوست خدایی که رسول خود را با دین حق به هدایت خلق فرستاد تا بر همه ادیان عالم تسلّط و برتری دهد، گر چه مشرکان کراهت داشته باشند.»

بقیه ی دلایل را در ادامه مطلب بخوانید...

می دانیم که همه ی افراد در مقابل حقّ و عدالت تسلیم نمی شوند، بلکه از آغاز عالم تاکنون همیشه گروهی در بین بشر وجود داشته اند که دشمن حقّ و حقیقت بوده و برای پایمال کردن آن با تمام قوا کوشیده اند، و در راه نابود کردن آن از هیچ عملی فرو گذار نکرده اند. حضرت مهدی  نیز اگر غایب نمی شد، قطعاً درصدد نابودی ایشان برمی آمدند و آن غلبه ی حق بر باطل، چون شرایطش فراهم نشده بود انجام نمی گرفت.